ToerfietserOpWegNaarRome.reismee.nl

4e etappe; Euskichen - Andernach (Goede benen, fout weer...)

En daar sta je dan aan de Rijn, bibberend van de natte kou na een steile afdaling richting Remagen in een enorme hoosbui. Ik heb nog nooit koude handen gehad in de zomer, vandaag is het gebeurd.


Het weer zag er gelijk al erg somber uit vanochtend, na een blik uit het hotelkamerraam maakte een zekere triestheid zich van mij meester, van een donkergrijze lucht en een temperatuur van 11 graden wordt je niet echt vrolijk. Maar niet getreurd, volgens berichten uit het thuisland zou het hier beter moeten worden dus wie weet…


Na het ontbijt dus toch maar goedgemutst op pad, in korte broek. Voor vandaag stond een relatief korte etappe gepland van ongeveer 68 kilometer. Eerst nog een stukje verder over de Zulpicher Borde en vervolgens door de Ville, een uitgestrekt bosgebied. Ondanks het frisse weer voelden de benen erg goed en de kilometers rolden vlot onder de wielen weg. De Ville is een lage uitloper van de Eifel met hier en daar wat pittige klimmetjes, ook die werden zonder moeite ‘genomen’.
In Oedingen begon het wat te sputteren en werd de lucht wel erg donker, snel zocht ik een café op maar helaas….geschlossen, dus toch maar weer verder. Een paar honderd meter verder hield het op met zachtjes regenen en besloot ik maar even kwartier te maken onder wat bomen en gelijk maar wat te eten. Nadat de bui over leek te zijn gewaaid besloot ik verder te gaan, een minder slimme beslissing zou al snel blijken. Net voor Remagen, waar ik de Rijn weer zou zien, tijdens een behoorlijke afdaling van ca. 2,5 km barstte de (hoos)bui in alle hevigheid los en in no time daalde ook de temperatuur tot een graad of 8 (!). Door de haarspeldbochten in combinatie met de natte weg moest ik beide remmen voortdurend gebruiken waardoor m’n vingers al snel aanvoelden als ijsklompjes. Ik had mij het weerzien met de Rijn anders voorgesteld. Na de afdaling kon ik gelukkig (bibberend) schuilen onder een viaduct direct naast de Rijn.


\"\"


Na een stief kwartiertje was de bui overgetrokken en kon ik eindelijk verder en via het fietspad langs de Rijn, waarover ik de komende 2 dagen vele kilometers zal afleggen, kwam ik al snel op een Rijnpromenade waar de koffie wachtte, zelden een beter gevoel gehad dan mijn vingers om de warme kop koffie……het duurde zeker 10 minuten voor ik ze een beetje op temperatuur had.


Na de koffie was het nog ongeveer een dik uur naar mijn hotel in Andernach, etappe eindpunt van vandaag, almaar via het fietspad langs de Rijn.
Op een gegeven moment werd mij op een smal bruggetje de weg versperd door een jonge vrouw die een foto aan het maken was van een kabbelend stroompje wat afwaterde op de Rijn. Haar vriend maande haar plaats te maken, maar ik, galant als altijd, gunde haar de tijd om de foto te schieten waarna al snel een babbeltje volgde. Zij kwamen uit Canada en waren ook per fiets
op weg van Frankfurt, waar hun vliegtuig geland was, naar Amsterdam om vervolgens naar Wenen door te reizen.
Ook mijn bestemming sprak het tweetal wel aan maar dat moest dan maar een andere keer, eigenlijk heb ik het idee dat ze dat ook wel een keer gaan doen. Na elkaar een goede reis te hebben gewenst vervolgden we ieder onze weg.


Aangekomen bij hotel Zum Anker in Andernach bleek de deur gesloten te zijn en na 2x bellen hoorde ik een stem roepen “Ich komme in 3 minuten” (d’r zijn mensen die er langer over doen) en na 4 minuten kwam een allervriendelijkste dame van een jaar of 70-75, gewapend met loopstok opendoen.
Nadat ze mij de garage voor de fiets had gewezen kon ik inchecken in kamer 20 met uitzicht op de Rijn.
Helaas zijn de vooruitzichten ook voor de rest van de week niet zomers, dus blijft het vooruitzicht van een, hopelijk, zonnig en warm Italië lonken…………


\"\"

3e etappe; Vlodrop - Euskirchen (Langs de Roer)

Na een goede nachrust, zoals altijd 5 a 6 uur, en een uitgebreid ontbijt was ik vanochtend weer helemaal klaar voor de nieuwe dag. Tijdens het optuigen van mijn fiets kwam ik nog even aan de praat met de (bijzonder mooie) eigenaresse van de B&B, zij vertelde dat er al vele Rome gangers mij voor waren gegaan en ook bij deze fraaie B&B gelogeerd hadden. Op zich is dit niet zo vreemd omdat het adres genoemd wordt in het routeboek.
Ondanks dat ik probeerde om het gesprek nog wat te verlengen moest de mooie eigenaresse weer aan de slag en ik op weg richting Euskirchen. Nog onder de indruk van de looks van mijn kortstondige gesprekspartner fietste ik al gelijk de verkeerde weg in en strandde op een landweggetje.


De etappe van vandaag voerde mij bijna 50 kilometer lang langs de Roer (of Rur zoals onze oosterburen het idyllische riviertje plachten te noemen) over onverharde gravelpaden. Gelukkig had het gisteren niet zo heel veel geregend en was het pad, op de hobbels en kuilen na, redelijk goed begaanbaar.
Opvallend was de behoorlijke stroming van het water richting Nederland, wat wel aangaf dat ik langzaam maar zeker aan hoogte won. Ongemerkt wordt 100 meter hoogteverschil overwonnen alhoewel de vele watervalletjes voor zich spreken natuurlijk.
Via plaatsjes als Rathem, Linnich en Julich verlaat de route bij Duren eindelijk de Rur, eigenlijk had ik het onverharde pad toen ook wel gezien. Na Duren volgde de Zulpicher Borde, een bijzonder landelijk plateau met de contouren van de Eifel aan de einder.


\"\"


Wat vooral opviel in deze etappe was het toale ontbreken van horeca aan de route waardoor ik vandaag geen enkele koffiestop heb kunnen maken. Gelukkig had ik wat broodjes van het ontbijt meegenomen anders was het nog slecht met me afgelopen....
Natuurlijk had ik onderweg het centrum van Julich of Duren met een bezoek kunnen vereren, maar dat was me telkens net iets te ver van de route en bovendien dacht ik \"er komt vast nog wel iets op mijn weg\'.....dus niet!
Uiteindelijk, na 105 kilometer, kwam ik redelijk op tijd aan bij Hotel Legend in Euskirchen. Bij het inchecken kreeg ik een Gutschein voor 10% korting bij Restaurant Europa aan de Markt. Na een douche en en uurtje rustig aan ging ik maar eens kijken bij dit etablissement waar, volgens de hotel eigenaar, de porties groot, het bier goed en de prijs laag was.


Bij binnenkomst bleek al snel dat ik de enige klant was en uit het accent van de uitbater kon ik wel opmaken dat er vast familiebanden met mijn hoteleigenaar moesten zijn. Toegegeven, het bier was goed, de Jaegerschnitzel met friet kon er mee door en de prijs was ook zonder de Gutschein al laag maar als je helemaal alleen in een restaurant zit vraag je je wel af hoe dat toch komt..........
Met volle buik nog even een wandelingetje gemaakt en bij de Penny Markt (supermarkt) nog even een flesje wijn gekocht, wat moet je dan de hele avond op je hotelkamer behalve dit reisverhaaltje schrijven?

2e etappe; Nijmegen - Vlodrop ( Veel wind en Tagliatelle met zalm)

Wakker worden viel niet mee vanochtend. Dankzij een complete chaos bij het openbaar vervoer in Nijmegen, na afloop van het concert van Bruce Springsteen in de Goffert, was ik die nacht pas om 0:45, behoorlijk aan de latten, bij de B&B aangekomen. Na afloop van het concert wilde ik snel \'naar huis\' met de bus maar daar dacht de bus heel anders over. Systematisch werd de halte waar ik stond te wachten door alle bussen genegeerd, ook door mijn lijn 8. Wat volgde was een halfuurtje kuieren naar het busstation waar tot overmaat van ramp bleek dat lijn 8 maar liefst 30 minuten vertraging had. Het was dat ik nog in goede stemming verkeerde van het concert, want anders............


Toch stond ik om 7:15 uur weer naast m\'n bed en na een douche, een snel ontbijtje en de inpak routine was het tijd om de sleutel in te leveren en te vertrekken voor mijn langste etappe van de hele reis.
De eigenaresse van de B&B schrok waarschijnlijk wakkervan de plof waarmee de sleutel van het luxueuze tuinhuisje op de marmeren tegels viel want met slaperige ogen en de ochtendjas om het lijf wenste ze mij een goede reis !
Hierop verliet ik Noviomagum, op weg naar weer een stukje dichter bij Romanum.


Wie Nijmegen e.o een beetje kent, die weet dat als je deze stad aan de zuidzijde verlaat er het nodige klimwerk wacht. Mijn benen waren dan ook gelijk warm vanochtend, ik moet er overigens wel bij vertellen dat ze ook best goed aanvoelden. Ondanks de vele uren die ik de dag ervoor had moeten staan bij het concert, de bakken met regen die we kregen geserveerd en het nachtelijke oponthoudt.


Een opsomming van de hele route van vandaag zal ik achterwege laten. Belangrijk om te vermelden is dat de route grotendeels langs en over de Maas liep met Nationaal Park de Maasduinen en het Roerdal als hoogtepunten. In totaal moest ik, volgens de GPS track en het boekje van Reitsma, 4x de Maas over; 3x per pont en 1x over een brug. Uiteindelijk ben ik maar liefst 6x deze rivier overgegaan omdat ik de GPS track iets te vrijzinnig had geintepreteerd, pas halverwege de overtocht met de pont bij Lottum kwam ik erachter dat ik op die plek de Maas helemaal niet over hoefde waarop ik gelijk mijn steven wendde. Gelukkig hoefde ik niet dubbel te betalen van de licht verbaasde veerman, hij had trouwens al 40 cent fooi gehad dus het kon wel uit !
Bij een volgende pont werd ik aangesproken door een man met Limburgse tongval, hij begon het praatje met de opmerking dat hij iemand zag die vast meer dan 10 km per dag fietste, wat niet zo heel moeilijk te raden was gezien de bepakking op mijn achterdrager.Ik zag de zon in z\'n ogen toen ik vertelde dat ik op weg was naar Rome.Hij vertelde dat hij zelf ooit van Wenen terug gefietst was naar huis en hoe mooi dat was geweest, ik kon \'m helemaal begrijpen. Helaas moest ik het gesprek afkappen omdat de pont net aanmeerde en ik moest inschepen......de vriendelijke man liep weer terug naar zijn fraaie camper op parkeerplaats.


\"\"


Helaas werd deze dag ontsierd door de nodige buien en vooral de wind, de hele weg lang tegenwind en niet zo\'n beetje ook. Blij was ik als er weer een bosgebiedje langs kwam en de wind even wat minder fel kon uithalen. Pas bij Roermond, waar ik verder moest in oostelijke richting, was het ergste leed geleden maar daarvoor was het stuk tussen Venlo en Roermond een ware martelgang over de onbeschutte landwegen. Ik zal hier niet vertellen wat ik dacht toen twee oudjes mij op hun E-bike voorbij zoefden.......


Toch is het ook vandaag weer gelukt, na 122,5 km voelde het plaatsnaambordje Vlodrop als een warm bad en de B&B als het badschuim.
Eén goede douche later was het tijd om de inwendige mens te verwennen. Na een korte landelijke wandeling nam ik plaats op het terras van Restaurant De Hoeve en bestelde een glas heerlijke Bitburg en een bord Tagliatelle met zalm....welverdiend als ik zo vrij mag zijn.


Morgen Duitsland in.

1e etappe; Zwolle-Nijmegen (Veel tegenwind en buien)

7:15 uur.
De wekker loop weer eens volkomen overbodig af, ik was al lang wakker.
Als een kind wat die dag op schoolreisje gaat drentel ik onrustig door de kamer, ben ik niks vergeten? Heb ik genoeg eten bij me? Zou het weer meevallen vandaag?
Ik had mijn vertrek gepland om 09:00 uur en om 09:05 werd ik door zoon Danny uitgeleide gedaan, voor de gelegenheid liet hij zijn gezicht eens voor 12 uur \'s middags zien. Ik kon het wel waarderen, helemaal toen hij ook nog eens mijn eerste meters van in totaal zo\'n 2200 kilometer op de gevoelige plaat vast wistte leggen.

\"\"


Zo gaat mijn reis dan eindelijk van start, ruim een jaar na de eerste plannen. De 1e etappe naar Nijmegen had ikzelf gemaakt via Route You en omdat ik bij het maken van al mijn plannen altijd mooi weer in gedachten had, dus bij het maken van de route ook, had ik hier en daar een extra toeristisch kilometertje ingebouwd.
Helaas was er op deze eerste zomerdag van 2013 weinig sprake van mooi weer, sterker nog de verwachtingen waren ronduit slecht, dus de dag zou uitwijzen of die extra kilometers me niet dwars gingen zitten.
Gelijk bij vertrek bleek al dat fietsen met 20 kilo bagage iets anders is dan op een racefiets. Zo moet je terdege rekening houden me met het op en afstappen, het iserg lastig om met de welbekende sierlijke, mannelijke, beenzwaai op het zadel te komen (iets wat met het stijgen der jaren sowieso al steeds minder soepel gaat). Tja en fietsen met zoveel bagage achterop gaat ook gewoon een stukkie zwaarder.
Via het weteringen gebied ten zuiden van Zwolle fiets ik richting de veerpont over de IJssel bij Olst en vervolgens via Terwolde, Twello en Busloo richting Laag Soeren en Dieren. De wind had op veel plaaten vrij spel en tijdens de buien trok ie soms stormachtig aan, helaas ging mijn hele route vandaag zuidwaarts tegen de wind in, stoempen dus.
Bij Dieren eveneen uitstapje gemaakt rchting de Posbank om bij de Carolinahoeve een broodje gezond te eten en een lekkere ook nog, ik vond dat ik \'m wel verdiend had.


Het laatste stuk, vanaf het veerpont bij Rheden tot aan de B&B in Nijmegen, was het zwaarste gedeelte van de dag. Over de vele dijken langs de Rijn en de Waal stond de harde wind recht op kop en de route die volgens Route You 105 km was, bleek ook nog eens 115 te zijn (dat krijg je dus met die toeristische omzwervingen). Beste lezers jullie zullen begrijpen dat ik blij was dat ik mijn eerste overnachtingsadres bereikt had.
De ontvangst bijmijn B&B was allerhartelijkst en het tuinhuisje eenfeest, daar kan geen camping tegen op.
Morgen al mijn eerste rustdag (!) maar wel één met een leuke invulling; het concert van Bruce Springsteen in het Goffert park. Zondag dan de volgende etappe van Nijmegen naar Vlodrop op de grens met Duitsland, op papiermijn langste etappe met 120km. Vanaf dan volg ik de route van Hans Reitsma die ik heb opgedeeld in voor mij \'hapklare brokken\'.
Helaas zijn de weersvorspellingen voor de zondagnog slechter dan die voor vandaag, nog meer wind,meerregen en een paar graden frisser....nog maar even niet aan denken.

Bijna....

Terwijl de mussen dood van het dak vallen ben ik druk met de laatste voorbereidingen op de \'grote reis\'. De laatste inkopen doen, de laatste dingetjes aan de fiets doen en nadenken over wat mee te nemen en, vooral, wat thuis te laten.
Inmiddels liggen de meeste kleren al wel klaar, zowel voor op de fiets als voor de tijd na het fietsen (ook de zwembroek niet vergeten natuurlijk.....)


Helaas zijn de weersvoorspellingen voor het komend weekend op z\'n zachtst gezegd \"niet goed\"; 80 tot 90 %kans op neerslag en windkracht 5 uit het zuidwesten, dat wordt dus ouderwets stoempen de eerste dagen.
Toch, ondanks die tegenvaller van het weer, heb ik er gewoon zin in !!


Nog één dag voor de allerlaatste puntjes op de i en dan \'geht\'s los\'...........

Terras

Voor een fietsreis naar Rome is het natuurlijk verstandig om een beetje te trainen, genoeg kilometers te maken om de reis fysiek aan te kunnen.
Behalve een fysieke is zo\'n trip natuuurlijk ook een mentale onderneming, hoe ga ik straks om met het alleen zijn en eventuele tegenslagen onderweg....het zal allemaal moeten blijken,
Een ander vraagstuk is natuurlijk in hoeverre ik \'terras-bestendig\' ben straks, ik wil natuurlijk niemand bewust jaloers maken maar ik zal natuurlijk onderweg de nodige terrassen aandoen voor inname van koffie, torte, ijsthee, bier.... oder weiss ich wass nog mehr.
Dan moet je wel terras-bestendig zijn. Daarom vandaag even een terras training gedaan in downtown Zwolle, onder het inmiddels landelijk bekende oog van Zwolle;

Ik moet zeggen, het viel niet tegen.......zowel ik als de fiets hebben de test goed doorstaan en onder het genot van een heerlijke kop koffie even lekker in de zon gezeten. Over dat gedeelte van de tocht heb ik al geen twijfels meer !

\"\"

Nog 1 maand te gaan.......

Terwijl het voorjaar in West Europa zich maar blijft vermommen als de herfst, is het nu toch echt nog maar 4 weken voor ik op mijn fiets stap voor de lange reis naar Rome.
Eigenlijk mag het voor mij nu ook wel een keer. Als je al ruim een jaar bezig bent met de voorbereiding wil je ook graag een keer \'los\'.

Inmiddels heeft de fiets een beurt gehad en zijn de GPS routes zo goed als klaar. Een aantal dingetjes moet ik nog aanschaffen maar voor de rest denk ik dat ik alles wel in huis heb.
Omdat ik hoofdzakelijk in hotels zal overnachten probeer ik mijn hoeveelheid bagage een beetje binnen de perken te houden, doel is om met 2 achtertassen en een stuurtas op pad te gaan.
Deze week kreeg ik van een aardige collega nog een reisgids van Rome, een taalgids Italiaans en een bijzonder handig hebbedingetje te leen voor de reis. Dat hebbedingetje is een waaier met allemaal foto\'s van gebruiksvoorwerpen en alledaagse dingen die als hulpmiddel kan dienen in de communicatie met de emotionele Italianen.

\"\"

Op de dag dat ik dit stukje schrijf is in de ronde van Italie de 19e etappe, over diverse Dolomietencols geannuleerd vanwege hevige sneeuwval en dus vraag ik me af of ik soms over 4 weken ook nog sneeuwkettingen mee moet nemen om over de Arlbergpas en de Reschenpas te komen.....brrrr.

Hoe dan ook, ik heb er al echt zin in, volgende week nog een weekendje trainen in Luxemburg met de jongens en meisjes van de toerclub en daarna nog twee weken werken.
Ik ben er klaar voor !

De route in hoofdlijnen

28 april 2013, over twee maanden is het zover en gaat mijn solo fietstocht van start.
Het valt mij op dat heel veel mensen in eerste instatie denken dat ik via Belgie en Frankrijk naar Rome fiets en telkens hoor ik de opmerking dat de Ardennen me wel tegen zullen vallen,zo in het begin van de tocht.
Ik volg een route door Duitsland en Oostenrijk en daarom geef ik hier voor alle duidelijkheid nog even een overzicht van de te volgen route in hoofdlijnen.

De eerste etappe heb ik zelf uitgezet en voert mij van Zwolle langs o.a.de IJssel en nationaal park De Veluwezoom naar Nijmegen. Na twee nachten in Nijmegen (i.v.m. het concert van Bruce Springsteen) volg ik verder de route van Hans Reitsma.
Langs de Maas richting Roermond en dan zuidoostwaarts richting de Rijn, die bij Remagen wordt bereikt. Vervolgens enkele etappes langs de Rijn tot aan Speyer om dan verder af te buigen langs de noordoost rand van het Zwarte Woud dwars door Baden Wurtemberg naar de Bodensee.
Na de Bodensee zit ik inmiddels in Oostenrijk (Vorarlberg) waar 2 heuse Alpenpassen wachten;
de Arlbergpas(1793 mtr) en de Reschenpas(1520 mtr). Na dit klimwerk daal ik af naar Merano in Italie en vervolgens verder langs het Gardameer in de richting van Verona.
Als ik Verona achter me heb gelaten volgt de Po vlakte alvorens, na Bologna, de Apenijnen volgen (met o.a. de Passo di Ratticosa, 968mtr) en ik het fraaie Toscaanse land bereik. Via Florence en Siena fiets ik dan verder zuidwaarts en hier zullen de temperaturen ongewtijfeld een rol gaan spelen.
Uiteindelijk hoop ik na ongeveer 2200 km de Eeuwige stad te bereiken.

Na enkele dagen in Rome vlieg ik precies 5 weken na vertrek uit Zwolle weer terug naar Nederland.