En daar sta je dan aan de Rijn, bibberend van de natte kou na een steile afdaling richting Remagen in een enorme hoosbui. Ik heb nog nooit koude handen gehad in de zomer, vandaag is het gebeurd.

Het weer zag er gelijk al erg somber uit vanochtend, na een blik uit het hotelkamerraam maakte een zekere triestheid zich van mij meester, van een donkergrijze lucht en een temperatuur van 11 graden wordt je niet echt vrolijk. Maar niet getreurd, volgens berichten uit het thuisland zou het hier beter moeten worden dus wie weet…

Na het ontbijt dus toch maar goedgemutst op pad, in korte broek. Voor vandaag stond een relatief korte etappe gepland van ongeveer 68 kilometer. Eerst nog een stukje verder over de Zulpicher Borde en vervolgens door de Ville, een uitgestrekt bosgebied. Ondanks het frisse weer voelden de benen erg goed en de kilometers rolden vlot onder de wielen weg. De Ville is een lage uitloper van de Eifel met hier en daar wat pittige klimmetjes, ook die werden zonder moeite ‘genomen’.
In Oedingen begon het wat te sputteren en werd de lucht wel erg donker, snel zocht ik een café op maar helaas….geschlossen, dus toch maar weer verder. Een paar honderd meter verder hield het op met zachtjes regenen en besloot ik maar even kwartier te maken onder wat bomen en gelijk maar wat te eten. Nadat de bui over leek te zijn gewaaid besloot ik verder te gaan, een minder slimme beslissing zou al snel blijken. Net voor Remagen, waar ik de Rijn weer zou zien, tijdens een behoorlijke afdaling van ca. 2,5 km barstte de (hoos)bui in alle hevigheid los en in no time daalde ook de temperatuur tot een graad of 8 (!). Door de haarspeldbochten in combinatie met de natte weg moest ik beide remmen voortdurend gebruiken waardoor m’n vingers al snel aanvoelden als ijsklompjes. Ik had mij het weerzien met de Rijn anders voorgesteld. Na de afdaling kon ik gelukkig (bibberend) schuilen onder een viaduct direct naast de Rijn.

Na een stief kwartiertje was de bui overgetrokken en kon ik eindelijk verder en via het fietspad langs de Rijn, waarover ik de komende 2 dagen vele kilometers zal afleggen, kwam ik al snel op een Rijnpromenade waar de koffie wachtte, zelden een beter gevoel gehad dan mijn vingers om de warme kop koffie……het duurde zeker 10 minuten voor ik ze een beetje op temperatuur had.

Na de koffie was het nog ongeveer een dik uur naar mijn hotel in Andernach, etappe eindpunt van vandaag, almaar via het fietspad langs de Rijn.
Op een gegeven moment werd mij op een smal bruggetje de weg versperd door een jonge vrouw die een foto aan het maken was van een kabbelend stroompje wat afwaterde op de Rijn. Haar vriend maande haar plaats te maken, maar ik, galant als altijd, gunde haar de tijd om de foto te schieten waarna al snel een babbeltje volgde. Zij kwamen uit Canada en waren ook per fiets
op weg van Frankfurt, waar hun vliegtuig geland was, naar Amsterdam om vervolgens naar Wenen door te reizen.
Ook mijn bestemming sprak het tweetal wel aan maar dat moest dan maar een andere keer, eigenlijk heb ik het idee dat ze dat ook wel een keer gaan doen. Na elkaar een goede reis te hebben gewenst vervolgden we ieder onze weg.

Aangekomen bij hotel Zum Anker in Andernach bleek de deur gesloten te zijn en na 2x bellen hoorde ik een stem roepen “Ich komme in 3 minuten” (d’r zijn mensen die er langer over doen) en na 4 minuten kwam een allervriendelijkste dame van een jaar of 70-75, gewapend met loopstok opendoen.
Nadat ze mij de garage voor de fiets had gewezen kon ik inchecken in kamer 20 met uitzicht op de Rijn.
Helaas zijn de vooruitzichten ook voor de rest van de week niet zomers, dus blijft het vooruitzicht van een, hopelijk, zonnig en warm Italië lonken…………